Wyliczając zapotrzebowanie kaloryczne młodego zawodnika należy wziąć pod uwagę, że koszt energetyczny wysiłku jest u niego wyższy niż u sportowca dorosłego i zmienia się w okresie dorastania. Oznacza to, że dana aktywność fizyczna może generować różne zapotrzebowanie kaloryczne w zależności od stopnia fizycznej dojrzałości związanej z wiekiem.
W porównaniu do dorosłych zapotrzebowanie energetyczne wyrażone w przeliczeniu na kg masy ciała u dzieci jest wyższe zarówno w odniesieniu do podstawowej przemiany materii, jak i kosztu wykonywanego wysiłku fizycznego. Im młodsze dziecko, tym wyższy relatywny koszt energetyczny wykonywanej aktywności. Normy na energię dla dzieci i młodzieży, ustalone na poziomie zapotrzebowania energetycznego grupy (EER) przedstawia tabela. W praktyce ustalając zapotrzebowanie energetyczne dla profesjonalnych sportowców stosuje się periodyzację, dostosowując ilość spożywanych kalorii do obciążeń treningowych, jednak nie jest to uniwersalna zasada w każdym przypadku, zwłaszcza wśród dzieci. W dni o wyższej aktywności fizycznej (np. jeśli wykonane zostaną dwie jednostki treningowe) warto zwiększyć ilość dostarczanych kalorii, np. poprzez dodanie przekąski po treningowej lub napojów izotonicznych.
Nieodpowiednia ilość kalorii w diecie w dłuższej perspektywie może niekorzystnie wpływać na wzrost i dojrzewanie dziecka, a także rozwój sportowy. Praktycznym sposobem oceny czy młody zawodnik spożywa właściwie dobraną ilość kalorii oraz rozwija się prawidłowo jest regularne wykonywanie pomiarów antropometrycznych i analizowanie zmian w parametrach takich jak wzrost i masa ciała, z wykorzystaniem siatek centylowych. Zgodnie z rekomendacjami Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej takie badania należy wykonywać 2 razy do roku, czyli średnio co 6 miesięcy. Zdolność do uprawiania sportu przyznaje się zawodnikom, których pomiary mieszczą się w normie, czyli między 5, a 95 centylem.
Brak przyrostu wzrostu i masy ciała w dwóch kolejnych pomiarach może być sygnałem alarmującym, dającym znać żeby przyjrzeć się czy obciążenia treningowe nie są zbyt wysokie, a także przeanalizować sposób odżywiania młodego zawodnika. Zbyt niskie spożycie energii w kontekście długoterminowym może również objawiać się zmęczeniem, apatią, osłabieniem odporności i brakiem postępów treningowych, jak również chudnięciem. Jeśli obserwujemy dynamiczny przyrost masy ciała, przy raczej umiarkowanej akceleracji wzrostu, należy przyjrzeć się dokładniej diecie dziecka w celu sprawdzenia czy dostarczana ilość energii nie jest nieadekwatnie wysoka względem kalorii wydatkowanych. Odchudzanie dzieci aktywnych fizycznie powinno raczej polegać na dostosowaniu poziomu energetycznego diety i pilnowaniu aby nie pojawiały się nadwyżki kalorii.
Redukcja tkanki tłuszczowej u dzieci nie powinna przebiegać gwałtownie i lepiej oprzeć ją o naukę zasad prawidłowego żywienia. Strofowanie dziecka, stosowanie diet niskokalorycznych i uczenie go „odchudzania“ może prowadzić do zaburzeń odżywiania w przyszłości, dlatego cały proces należy przeprowadzić mądrze również od strony psychologicznej.